Z internetu możemy korzystać nie tylko za pomocą komputera - furtkę do globalnej sieci otwierają przed nami także tablety, komórki, niektóre odtwarzacze multimedialne, a także... telewizory. Nowoczesne modele wyposażone są w możliwość przewodowego, a często też bezprzewodowego połączenia z siecią komputerową i internetem. Czy warto kupić telewizor z dostępem do internetu? Jakie daje nam to możliwości? Aby odpowiedzieć na te pytania, przetestowaliśmy pięć telewizorów z dostępem do który z nich ma największe możliwości sieciowe i najwygodniejszą obsługę funkcji internetowych - przygotowaliśmy dla was szczegółową tabelę testu. Znajdziecie ją na ostatniej stronie artykułu. Telewizory biorące udział w teście funkcji internetowych: Internet w TV Jeśli na telewizorze znajduje się jeden z takich logotypów, to znak, że odbiornik można podłączyć do internetu Przeglądanie stron WWW Internet dla większości z nas oznacza surfowanie po stronach WWW. Niestety, dziś w sklepach nie ma jeszcze telewizora, który mógłby zapewnić taki sam komfort ich oglądania, jaki daje komputer. Zdecydowana większość urządzeń TV nie jest wyposażona w internetową przeglądarkę, choćby najprostszą. W testowanej stawce jedynie Philips potrafi wyświetlać strony WWW. Niestety, wpisywanie ich adresów i przeglądanie witryn za pomocą pilota jest dosyć uciążliwe, a wbudowana w telewizor przeglądarka nie radzi sobie z nowoczesnymi stronami wykorzystującymi technologię Adobe Flash. Możemy więc pożegnać się z oglądaniem umieszczonych na stronach WWW filmów. Niemniej jednak na tle konkurentów Philips nie ma sobie równych. Bez trudu na jego ekranie obejrzymy stronę Komputer Świata czy zawartość serwisów Philips 40PFL9705H Philips 40PFL9705H oferuje w miarę funkcjonalną przeglądarkę internetową, co pozwala korzystać z większości serwisów internetowych. Niestety, jej słabe strony, to brak obsługi Adobe Flash i ogólna niewygoda korzystania Skazani na widżety Skoro tylko Philips potrafi wyświetlać strony WWW, to do czego w modelach innych producentów wykorzystamy dostęp do internetu? Wszystkie internetowe telewizory obsługują tak zwane widżety, czyli przygotowane specjalnie dla nich aplikacje. Mogą one mieć bardzo różnorodny charakter - są serwisy informacyjne, pogodowe, rozrywkowe, filmowe, muzyczne, a nawet społecznościowe. Ich liczba oraz różnorodność w danym odbiorniku zależy od operatywności producenta telewizora. Oznacza to, że każdy producent zapewnia własną listę dostępnych widżetów. Niektóre z nich znajdziemy we wszystkich modelach (na przykład popularne serwisy YouTube czy Picasa), za to inne przynajmniej przez pewien czas mogą być unikalne tylko dla jednego z nich (na przykład filmowy w telewizorach Panasonic czy TVN w odbiornikach Sony). Prawdopodobnie z czasem doczekamy się porównywalnej treściowo i funkcjonalnie oferty widżetów we wszystkich telewizorach, jednak póki co, wybór producenta telewizora determinuje liczbę i atrakcyjność treści, do których będziemy mieli dostęp. Internet w TV Polska jest na razie białą plamą w widżetowym świecie. Na przykład firma Philips polskim użytkownikom udostępnia tylko kilka widżetów (dwie podstrony z widżetami), niemieckim - kilkanaście razy więcej Widżet widżetowi nierówny Wygląd widżetów oraz całego menu internetowego telewizora zależy od wrażliwości estetycznej programistów producenta odbiornika. Tak więc serwis YouTube inaczej wygląda na ekranie Panasonica, Samsunga, Sony czy LG. Który producent tworzy najładniejsze widżety? Najatrakcyjniej prezentują się one na ekranie Samsunga, ładnie na LG. O widżetach w Philipsie trudno cokolwiek powiedzieć, gdyż prawie ich nie ma. Za to próba unifikacji wyglądu podjęta przez firmę Sony zaowocowała serwisami utrzymanymi w dość smutnej tonacji wszechogarniającej czerni. Duże różnice zauważymy także w samej obsłudze widżetów. Jedni producenci wykorzystują do nawigacji głównie kolorowe przyciski od telegazety, inni opierają ciężar sterowania na kole kursorów i przycisku OK. Internet w TV Widżety prezentujące te same treści w telewizorach różnych producentów wyglądają inaczej i zwykle też inaczej się je obsługuje. Na zdjęciu Sony i Panasonic Najważniejsza jest jednak atrakcyjność treści zawartych w udostępnionych dodatkach. Za najbardziej interesujące dla polskiego odbiorcy można obecnie uznać serwisy ipla (seriale i rozrywkowe produkcje Polsatu) oraz dostępny w Panasonicu (bezpłatny dostęp do wielu filmów kinowych, które możemy oglądać z lektorem lub z napisami). W Samsungu znajdziemy kilka przydatnych serwisów informacyjnych powiązanych z czy Wiele osób uzna za pożyteczny także widżet Google Maps, który występuje w telewizorach Samsunga i LG. W wypadku tego pierwszego został on spolszczony, użytkownicy LG muszą natomiast znać choćby podstawy angielskiego, aby poradzić sobie z obsługą map. Internet w TV Obsługa widżetów nieprzetłumaczonych na język polski może być dla wielu osób dosyć kłopotliwa - Google Maps w telewizorze LG Warto jednak pamiętać, że liczba widżetów dostępnych dla telewizorów popularnych marek z dnia na dzień rośnie. Tylko w trakcie testów w telewizorze Panasonic pojawił się filmowy widżet zasoby internetowe urządzenia LG rozszerzyły się o portal Orange, a telewizor Sony zyskał dostęp do wybranych produkcji TVN-u i Internet w TV Niestety, niektóre widżety, mimo że dostępne są z poziomu menu, nie działają na terenie Polski. Na zdjęciu obok przykład widżetu QTom oferowanego w telewizorach Panasonic, który dostępny jest wyłącznie w Niemczech Coś dla graczy Konsola do gier w telewizorze? Na razie jest to marzenie, ale dzięki widżetom możemy już dziś mieć dostęp do prostych gier logicznych i zręcznościowych. Dodatki w stylu sudoku, memory czy tetris otrzymamy, wybierając telewizor Samsunga, LG oraz Philipsa. O graczach zupełnie zapomniał Panasonic i Sony. Internet w TV Prosta rozrywka - tak można określić widżety z grami dostępne w telewizorach niektórych producentów. Na zdjęciu gra logiczna z oferty Philipsa Komunikacja przez internet Niektóre telewizory (Samsung, Panasonic) potrafią obsłużyć połączenia wideo poprzez Skype. Niestety, żeby pogawędzić ze znajomymi, musimy dokupić specjalną kamerę (300-500 złotych). Bez dodatkowych nakładów finansowych sprawdzimy za to nowe wiadomości na popularnych portalach społecznościowych, jak Facebook czy Twitter. Internet w TV Samsung - wystarczy dokupić kamerkę internetową, aby telewizor stał się wygodnym narzędziem komunikacji przez internet Telewizor i klawiatura Wpisywanie adresów WWW czy treści wiadomości za pomocą numerycznej klawiatury pilota czy nawet sterowanej kursorami klawiatury ekranowej jest mało wygodne i trwa bez końca. Dlatego sprawdziliśmy, czy do nowoczesnych telewizorów można podłączyć bezprzewodową lub w ostateczności przewodową klawiaturę USB. Okazało się, że tylko Panasonic potrafi korzystać z takiego udogodnienia. Inne telewizory albo udają, że niczego nie podłączyliśmy, albo zgłaszają komunikat o podłączeniu nieznanego urządzenia. Szkoda. Multimedia z sieci Telewizory z dostępem do internetu mogą także pobierać dane multimedialne z podłączonych do naszej sieci urządzeń będących serwerami multimediów. W języku audio-wideo są one określane jako zgodne z DLNA, a w języku komputerowym mówimy o serwerach UPnP. Dzięki technice DLNA możemy wyświetlać na ekranie telewizora zdjęcia i filmy z podłączonego do sieci laptopa lub nowoczesnej komórki. Jakie łącze dla telewizora? Wszyscy wiemy, że im szybsze łącze internetowe, tym lepiej. Jednak do surfowania po stronach WWW czy korzystania z poczty e-mail wystarczy łącze o szybkości 1 Mb/s. Czy telewizor z internetem też zadowoli się tak wolnym dostępem do globalnej sieci? Producenci zalecają minimalną szybkość łącza na poziomie 1,5-2 Mb/s. Przy wolnym połączeniu sugerują dodatkowo użycie przewodu sieciowego zamiast komunikacji bezprzewodowej. Testy pokazały jednak, że nawet przy łączu 2 Mb/s (Neostrada) większości telewizorów zdarzają się zacięcia w odtwarzaniu filmów związane z pobieraniem kolejnych danych. Jeżeli jednak używamy średnio wydajnego łącza z telewizji kablowej (przepustowość kilkunastu Mb/s), problemy z płynnością znikają. Internet w TV Posiadacze telewizorów Samsunga mogą sprawdzić, jaką przepustowość oferuje sieć podłączona do urządzenia. Szybkość internetu sprawdzimy też łatwo z poziomu komputera oraz przeglądarki internetowej - wystarczy skorzystać z naszego testera Speedtest. Podsumowanie i tabela testowa Chcąc dziś wybrać telewizor z najlepszymi funkcjami internetowymi, trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie, czy wolimy mieć przeglądarkę WWW (telewizor Philipsa), czy dostęp do widżetów (pozostali producenci). Choć przeglądarka zastąpi wiele z widżetów informacyjnych czy pogodowych, to korzystanie z niej nie jest łatwe, a brak obsługi nowoczesnych technologii internetowych będzie przeszkadzać w swobodnym surfowaniu. To dlatego dostęp do dobrze przygotowanych widżetów okazuje się w telewizorze lepszym rozwiązaniem. Najlepszą zawartość oferują obecnie Samsung i Panasonic. Udostępniają zasoby (od funkcja ta dostępna jest także w TV Sony - przyp. red.), a Panasonic ma dodatkowo filmowy Za to w Samsungu znajdziemy sporo serwisów informacyjnych, proste gry i znacznie atrakcyjniejszą szatę graficzną widżetów. Obaj konkurenci mają też widżet Skype, ale wymaga on zakupu drogiej opcjonalnej kamery. Finalnie - Samsung okazał się lepszy i zwyciężył w teście funkcji internetowych w telewizorach. Nasza sugestia - internet w starszym telewizorze Przedstawione w teście dane i wyniki przydadzą się osobom, które właśnie przymierzają się do zakupu nowego telewizora. Co jednak mają począć ci, którzy niedawno zainwestowali w dobrej klasy odbiornik, ale niewyposażony w najnowsze nowinki multimedialne? Czy aby korzystać z funkcji sieciowych, muszą sprzedać ze stratą posiadane urządzenie i udać się do sklepu po jeszcze nowszy model? Niekoniecznie. Funkcje internetowe są również standardem dla nowych odtwarzaczy Blu-ray (także tych zintegrowanych w systemach kina domowego). Potrzebują one bowiem dostępu do internetu, aby uzyskać zgodność z profilem który zwany jest także BD-Live (powinien go wspierać każdy nowy odtwarzacz). A skoro odtwarzacz ma dostęp do sieci, to czemu nie miałby korzystać z tych samych widżetów co telewizor? I korzysta, jednak nie zawsze z tych samych. Jak się bowiem przy okazji tego testu okazało, nawet najdroższy odtwarzacz Panasonic DMP-BDT300 nie ma polskiego menu i ma znacznie ograniczoną względem telewizorów ofertę widżetów. Blur-ray Ciekawą ofertę przedstawiła także niedawno firma Sony. Zaprezentowała ona multimedialny odtwarzacz sieciowy SMP-N100, który standardowo wyposażono w kartę sieciową (także bezprzewodową) oraz znaną z telewizorów Sony funkcję BRAVIA Internet Video. Na szczęście ten japoński producent nie różnicuje klientów odbiornika i odtwarzacza na lepszych i gorszych. Zawartość internetowa testowanego telewizora i odtwarzacza jest taka sama. SMP-N100 Ci bardziej cierpliwi użytkownicy starszych telewizorów mogą też poczekać na Google TV. Specjalne, podłączane do telewizora urządzenie (na przykład firmy Logitech) umożliwi przeglądanie treści, oglądanie filmów i seriali, a także instalowanie różnych aplikacji. Nie wiadomo jednak, kiedy Google TV trafi do Polski. 1. miejsce Samsung UE40C7000 Samsung UE40C7000 Podłączenie do sieci: Zaraz po wyjęciu z pudełka Samsung może być podłączony do sieci tyko za pomocą kabla. Aby mieć bezprzewodowy dostęp do internetu, konieczny będzie zakup zewnętrznej karty Wi-Fi podłączanej do jednego z portów USB telewizora, co oznacza inwestycję około 300 złotych. Funkcje internetowe: Internet@TV - tak nazywa się internetowa funkcjonalność telewizorów firmy Samsung. Nie obejmuje ona jednak swobodnego przeglądania internetu za pomocą tradycyjnej, znanej ze świata komputerów przeglądarki, a jedynie dostęp do różnorodnych treści przy wykorzystaniu udostępnionych przez producenta widżetów. Pobieramy je z wirtualnego sklepu o nazwie Samsung Apps. Podobne rozwiązania dobrze znane są posiadaczom telefonów komórkowych. Obecna liczba dostępnych widżetów nie zachwyca, ale na tle konkurencji okazuje się dość bogata. Samsung nawiązał współpracę z serwisami czy dzięki czemu mamy dostęp do dużej liczby polskojęzycznych seriali i wiadomości (polityczne, finansowe, kulturalne, sportowe). Możemy także skorzystać z serwisów społecznościowych (Facebook), komunikatorów (Skype, Twitter), wyznaczyć trasę z Google Maps, sprawdzić pogodę, a nawet pograć w proste gry logiczne i zręcznościowe. Oczywiście nie mogło zabraknąć także dostępu do filmów zawartych w serwisie YouTube czy do zdjęć z Picasy. Możemy też posłuchać internetowych stacji radiowych dostępnych w zasobach serwisu Szata graficzna widżetów Samsunga jest atrakcyjna - starannie przygotowana i kolorowa. Telewizor zgodny jest z techniką DLNA, a więc możliwe będzie przesyłanie na jego ekran treści multimedialnych na przykład zapisanych w pamięci telefonu komórkowego czy peceta. Telefony tej firmy wyposażone w komunikację Wi-Fi i program Quertyremocon mogą pełnić rolę pełnowartościowego pilota wyposażonego dodatkowo w wygodną klawiaturę QWERTY. PLUSY spora część widżetów w języku polskim kilka widżetów informacyjnych na temat Polski zgodność z DLNA MINUSY brak karty Wi-Fi w zestawie brak przeglądarki internetowej Jakość: dostateczna 3,45 Cena/Jakość: dobra Cena: 4500 zł Do testu dostarczył: Samsung 2. miejsce Panasonic TX-P42V20E Panasonic TX-P42V20E Podłączenie do sieci: Modele z serii V20 Panasonica to telewizory bardzo bogato wyposażone. Nic więc dziwnego, że w standardzie producent dołącza także bezprzewodową kartę sieciową - tylko dlaczego w formie czarnego pudełka wiszącego na przewodzie i podłączanego do portu USB? Przecież w obudowie telewizora 42-calowego jest aż nadto wolnego miejsca, aby zmieścić niewielką kartę Wi-Fi w jej wnętrzu. Konfiguracja sieci bezprzewodowej w Panasonicu jest prosta. Pomaga w tym przejrzyste i bardzo proste menu telewizora TX-P42V20E. Funkcje internetowe: Panasonic nie ma wbudowanej przeglądarki internetowej. Do dyspozycji mamy jednak szereg widżetów, które zgrupowane zostały w funkcji zwanej VIERA Cast. Szata graficzna widżetów jest estetyczna, ale podobnie jak w wypadku menu telewizora, brak w niej jakichkolwiek ozdobników uatrakcyjniających wygląd ponad niezbędny standard. Treść dostępnych widżetów nie zachwyca - w zasadzie brak serwisów z informacjami o Polsce. Jednak Panasonic oferuje najwięcej z całej testowej stawki miłośnikom seriali i filmów. Są to dwa polskie serwisy - oraz Udostępnia także dostęp do Skype (wymagana opcjonalna kamera podłączana do telewizora), Twittera, YouTube, Picasy oraz prognozy pogody, ale wszystkie te widżety obsługujemy w języku angielskim. Częściowo spolszczony jest jedynie widżet Eurosportu. Pozostałe serwisy są raczej mało atrakcyjne z punktu widzenia polskiego użytkownika. Jeżeli jednak interesuje nas, co dzieje się za naszą zachodnią granicą, to będziemy usatysfakcjonowani widżetami Tageschau, Mein Klub czy myTVScout. Wyświetlany w menu VIERA Cast serwis QTom informuje nas zaś, że nie jest dostępny na terenie naszego kraju. Po cóż więc zajmuje miejsce innym pozycjom i niepotrzebnie kusi kupujących? Nie wiadomo. PLUSY karty Wi-Fi w zestawie obsługa DLNA polskie widżety filmowe obsługa klawiatury USB MINUSY brak przeglądarki internetowej mało widżetów w języku polskim brak widżetów informacyjnych dotyczących Polski Jakość: dostateczna 3,40 Cena/Jakość: bardzo dobra Cena: 4099 zł Do testu dostarczył: Panasonic 3. miejsce Philips 40PFL9705H Philips 40PFL9705H Podłączenie do sieci: Flagowy model telewizora Philips ma wbudowaną kartę sieciową Wi-Fi i gniazdo LAN. Konfigurację połączenia internetowego ułatwiają wyświetlane na ekranie kreatory. Na tym etapie Philips wydaje się bardzo dobrym towarzyszem dla miłośnika internetu. Idąc dalej, zauważamy szybko, że telewizor ma wbudowaną przeglądarkę internetową, która choć nie obsługuje poprawnie nowych wersji Adobe Flash, to radzi sobie dość dobrze z wyświetlaniem nawet dość skomplikowanych stron WWW (na przykład Niestety, wprowadzanie adresów za pomocą klawiatury numerycznej pilota jest mocno uciążliwe. Powinien on mieć wysuwaną klawiaturę QWERTY. Telewizor mógłby także obsługiwać klawiaturę USB, czego nie robi. Funkcje internetowe: Philips był jednym z pionierów sieciowego telewizora, a funkcjonalność o nazwie NetTV przez pewien czas pojawiała się jako synonim telewizora z internetem. Przyglądając się jednak ofercie sieciowych widżetów dostępnych w modelu 9705H, można odnieść wrażenie, że Philips zapomniał o Polsce. W zasobach NetTV znajdziemy zaledwie kilka widżetów (na przykład FunSpot, YouTube, Picasa, MeteoConsult), z których ani jeden nie jest w języku polskim i ani jeden nie dotyczy bezpośrednio Polski. W języku polskim jest jedynie główna strona interfejsu NetTV oraz podręcznik użytkownika telewizora Philips. Z jednej strony normalna przeglądarka, z drugiej niemal zupełny brak dostępu do widżetów. Jak to możliwe? Otóż, taki stan dotyczy naszego kraju. Mieszkańcy Niemiec mogą przebierać w dziesiątkach widżetów. Jeżeli chcemy się o tym przekonać, wybierzmy w NetTV lokalizację - Niemcy. Dla Philipsa Polska chyba dalej należy do zacofanej technologicznie Europy Wschodniej. Pozostaje mieć tylko nadzieję, że nasze polskie przedstawicielstwo Philipsa wpłynie na Holendrów (Philips jest firmą rodem z Holandii) i sprawi, iż zainwestują oni także nieco w rynek widżetów dla Polaka. PLUSY przeglądarka internetowa wbudowana karta sieciowa Wi-Fi obsługa DLNA MINUSY brak polskojęzycznych widżetów brak widżetów informacyjnych dotyczących Polski brak obsługi klawiatury USB Jakość: dostateczna 3,35 Cena/Jakość: niedostateczna Cena: 7499 zł Do testu dostarczył: Philips 4. miejsce LG 42LX6500 LG 42LX6500 Podłączenie do sieci: LX6500 standardowo komunikuje się z siecią wyłącznie poprzez połączenie kablowe. W opcji dostępna jest także karta Wi-Fi instalowana w porcie USB, ale odchudzi ona nasz portfel o prawie 300 złotych. Wiele osób postanowi więc zapewne pozostać przy sieci przewodowej. Przy połączeniu kablowym nie jest wymagana dodatkowa konfiguracja. Telewizor automatycznie nawiązuje połączenie z ruterem i internetem. Funkcje internetowe: LG nie ma przeglądarki internetowej. W usłudze o nazwie NetCast znajdziemy jednak kilkanaście widżetów, wśród których kilka (YouTube, Picasa, Facebook czy pogodowy Accuweather) zostały przetłumaczone na język polski i wyglądają atrakcyjnie. Brakuje jednak widżetu udostępniającego polskie filmy, seriale czy choćby programy rozrywkowe. Znajdziemy je w serwisie YouTube, ale jakość wideo większości pozycji jest bardzo słaba. Z przydatnych gadżetów warto w LG docenić vTuner, czyli dostęp do internetowych stacji radiowych, zestaw prostych gier logicznych accedo oraz dostęp do zawartości Google Maps. Szkoda tylko, że ten ostatni serwis musimy obsługiwać w języku angielskim. Wygoda obsługi funkcji internetowych pilotem jest dobra. LG nie obsługuje klawiatury USB i pozostaje nam jedynie jej ekranowa wersja. PLUSY część widżetów w języku polskim obsługa DLNA atrakcyjna szata graficzna widżetów MINUSY brak karty Wi-Fi w zestawie brak przeglądarki internetowej brak widżetów informacyjnych dotyczących Polski Jakość: dostateczna 2,95 Cena/Jakość: dostateczna Cena: 3999 zł Do testu dostarczył: LG 5. miejsce Sony KDL-40EX710 Sony KDL-40EX710 Podłączenie do sieci: Sony standardowo nie daje razem z telewizorem karty sieciowej Wi-Fi. Pozostaje nam zatem podłączenie do sieci przewodem. Oczywiście, w ofercie tego producenta znajduje się też opcjonalna karta bezprzewodowa (koszt 250 złotych) podłączana do portu USB w telewizorze. Funkcje internetowe: Po wejściu do funkcji BRAVIA Internet Video ujrzymy znane między innymi z konsoli Playstation 3 menu o nazwie Xross-Media Bar. Producent uważa, że jest ono bardzo intuicyjne. Jednak w rzeczywistości, podobnie jak u konkurentów, jego obsługa wymaga nieco przyzwyczajenia. Chyba że mieliśmy wcześniej dłuższy kontakt z innymi urządzeniami Sony. Dostępnych widżetów jest dość sporo, jednak poza bardzo ubogim w treści, polskojęzycznym serwisem filmowym AXN raczej mało dla Polaka interesująca. Oczywiście mamy dostęp do obowiązkowego YouTube czy Picasy oraz wielu tematycznych anglojęzycznych widżetów, ale widać jasno, że trzon internetowej oferty Sony zaprojektowano pod zachodnie rynki. I na tym można by zakończyć opis funkcji internetowych testowanego modelu, gdyby nie przełom, jaki niespodziewanie nastąpił 22 grudnia 2010 roku. W menu pojawił się nowy widżet o nazwie TVN. A 25 stycznia 2011 roku Sony poinformowało o dostępności w swoich urządzeniach serwisu (przyp. red.). W widżecie TVN znajdziemy seriale, programy rozrywkowe oraz filmy dokumentalne produkowane przez telewizję TVN. Pomysł świetny, ale obecna zawartość serwisu jest jeszcze dość skromna, a podczas oglądania filmów widać na obrazie znaczne artefakty kompresji. Jeżeli jednak będzie on regularnie wzbogacany, to szybko może się okazać najwartościowszym nabytkiem w internetowej ofercie Sony na naszym rynku. Nie każdemu przypadnie do gustu wygląd widżetów w BRAVIA Internet Video. Sony zadało sobie wiele trudu, aby w miarę możliwości ujednolicić ich wygląd i obsługę, jednak standardowa stylistyka oparta na czerni jest mroczna i przytłaczająca. PLUSY wiele unikalnych dla oferty Sony widżetów obsługa DLNA MINUSY mało atrakcyjna szata widżetów brak widżetów informacyjnych dotyczących Polski brak obsługi klawiatury USB Jakość: dostateczna 2,95 Cena/Jakość: bardzo dobra Cena: 3099 zł Do testu dostarczył: Sony
postęp technologiczny nie stoi w miejscu, a nowe urządzenia są prawie stale stale, a ci, którzy już zapoznali się z urządzeniami, są wyposażeni w dodatkowe urządzenia. Dotyczy to prawie wszystkich rodzajów działalności, ale w czołówce branża rozrywkowa jest zawsze na bieżąco i związane z nią urządzenie. Jednocześnie czasami proces ten zachodzi tak szybko, że nawet wystarczająco doświadczeni technicznie użytkownicy mają trudności. Na przykład wśród właścicieli ostatnich generacji telewizorów LG często pojawia się pytanie, jakie gniazdo kart PCMCIA można zaobserwować na tylnej ścianie urządzenia. Odpowiedź będzie jednocześnie złożona i prosta, ale wszystko jest w porządku. Gniazdo Karty Inteligentnej i gniazda karty PCMCIA co to jest gniazdo karty inteligentnej i gniazda karty PCMCIA wnioski ROM czy RAM?karty pamięci PCMCIAKarty pamięci CompactFlashKarty pamięci SmartMedia Karta multimedialna Karty pamięcimoduły pamięci SpringBoardIBM Kliknij! teraz zobaczmy przed siebie i kilka stron jak działa co jest potrzebne do gniazda karty PCMCIA w telewizorze LGjak zainstalować moduł CAM na telewizorze co to jest gniazdo karty inteligentnej i gniazda karty PCMCIA odpowiedź na powyższe pytanie należy rozpocząć z daleka, a mianowicie rozważyć taką innowację jako kartę inteligentną do telewizji kablowej. Zwykła forma nadawania telewizyjnego stopniowo staje się częścią historii, a kanały kablowe zajmują jego miejsce. Proces ten jest dość naturalny i naturalny. jednocześnie konieczne jest zorganizowanie nadawania adresu i odpowiedniego systemu bezpieczeństwa, który wyklucza możliwość nieautoryzowanego połączenia. Układanie sieci kablowych dla użytkownika i utrzymywanie ich w stanie roboczym wymaga znacznych inwestycji pieniężnych od firmy-dostawców, co znajduje bezpośrednie odzwierciedlenie w kosztach taryf. Jednocześnie muszą istnieć pewne środki ochrony, gwarantujące, że usługa będzie używana przez służby, które je zapłaciły. Jest to jeden z niewielu przypadków, gdy zarówno klient, jak i firma stoją po jednej stronie. Pytanie tylko, jak to jest zorganizować możliwość ograniczenia nadawania. Odpowiedzią na to było opracowanie i wdrożenie kart inteligentnych i Gniazda kart PCMCIA w telewizorach LG. karta inteligentna i adapter Mapa Inteligentna. Jest to małe urządzenie (a właściwie Mapa), które wykonuje funkcję skip. Oznacza to, że pewna informacja o właścicielu nabyta przez taryfę, połączona z dodatkowymi usługami, jest wprowadzana na kartę. Podłączenie tej mapy telewizora i odbywa się za pomocą gniazda formatu karty PCMCIA. początkowo technologia została opracowana do stosowania w laptopach, a jej przeznaczeniem było podłączanie różnych dodatkowych urządzeń peryferyjnych, takich jak dodatkowe dyski pamięci, karty sieciowe, modem w celu uzyskania dostępu do Internetu. Jednak z czasem pojawiła się aplikacja w telewizji kablowej. Myślę, że rozumiesz, co to jest gniazdo karty PCMCIA i do czego jest to konieczne. Korzystanie z kart inteligentnych do dostępu pozwala osiągnąć szereg korzyści: możliwość bezpośredniego zarządzania połączonymi taryfami i pakietami kanałów. zwiększone użycie – nikt nie ma dostępu do kanałów, jeśli karta nie jest fizycznie zainstalowana w gnieździe. w przypadku kompatybilności sprzętu można zabrać ze sobą pakiet kanałów, co jest bardzo wygodne. zainstalowany w gnieździe Smart Map w tym samym czasie, jeśli telewizor LG jest wyposażony we wbudowane gniazdo kart PCMCIA, wszystkie działania za pomocą karty inteligentnej są zredukowane do podstawowej instalacji w zarezerwowanym gnieździe. wnioski co to jest gniazdo kart PCMCIA i po co? Tak więc gniazdo kart PCMCIA w telewizorze LG wcale nie jest bezużytecznym złączem, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka. W związku z niewielkim rozpowszechnieniem takiej technologii, z koniecznością korzystania z kart inteligentnych w naszym kraju, nie jest to często napotykane, ale jest to tylko kwestia czasu. Prawie prawdopodobnie można argumentować, że za kilka lat obecność tego formatu rozszerzenia będzie niezbędnym standardem. pomimo ścisłego wdrożenia prawa Moore ‘ a dla mikroprocesorów, nie można zapomnieć, że zanim procesor zacznie przetwarzać dane, musi skądś pochodzić. Tak więc dobrze znany dylemat z kurczakiem i jajkiem otrzymuje swoją kontynuację w kwestii przechowywania danych lub ich przetwarzania. Proponuję jednak, aby nie rozpraszać się filozoficznymi sporami, ale tylko zauważyć oczywisty fakt – jednocześnie wraz ze wzrostem prędkości nowoczesnych procesorów wzrasta złożoność zadań umieszczanych na komputerze, co oznacza, że rośnie ilość przetwarzanych danych. Ponadto: w przypadku domowych urządzeń elektronicznych (ze względu na rozszerzenie zakresu przetwarzanych danych audio i wizualnych) problem przechowywania informacji staje się jeszcze bardziej istotny niż w przypadku komputerów stacjonarnych. Aby zapoznać się z nowoczesnymi technologiami przechowywania w przenośnych urządzeniach elektronicznych, ten artykuł ci pomoże. ROM czy RAM? ROM lub (naszym zdaniem) ROM (constant storage device) to nieulotny Typ pamięci, pozwalający na ciągłe przechowywanie danych wykonanych na etapie produkcji. Dane zapisane w mikrokrążeniu CCM można zmieniać tylko za pomocą specjalnych metod oprogramowania układowego, tak więc pamięć ta nazywana jest “tylko do odczytu”). Najczęściej producenci są przechowywane w ROM tzw “Firmware” – markowe oprogramowanie, które służy do zarządzania działaniem wbudowanego procesora urządzenia. W wielu komputerach przenośnych, w celu zapisania pamięci głównej, ROM służy do przechowywania kodu systemu operacyjnego. Dotyczy to zarówno urządzeń z systemem Windows CE, jak i organizerów elektronicznych 3Com Palmpilot (do modelu osobistego) i osłony Handspring, które dodatkowo są przechowywane. Tak więc, aby uaktualnić system operacyjny, użytkownicy muszą wymienić cały mikroukład pamięci ROM. w przeciwieństwie do pamięci Flash ROM, pozwala na aktualizację danych w nim za pomocą oprogramowania. Nazwa “Flash” została podjęta lekką ręką Toshiby, ponieważ zawartość pamięci można natychmiast usunąć (“w mgnieniu oka”). Podobnie jak standardowa pamięć ROM, Pamięć flash ROM jest nieulotna, to znaczy dane w niej nie znikają po wyłączeniu zasilania. Palm Computing przeniósł się do wykorzystania pamięci flash w swoich elektronicznych organizerach, począwszy od modelu Palm III. Jednak większość producentów nadal używa zwykłej pamięci ROM. Powód jest prosty-wartość ROM jest znacznie mniejsza niż koszt pamięci flash. chodźmy dalej. RAM jest redukcją z pamięci o dostępie swobodnym (ang. “Random Access memory”), lub w języku rosyjskim RAM (ang. “operational storage device”). RAM to zestaw układów pamięci, które razem tworzą pamięć operacyjną komputera. PAMIĘĆ RAM służy do przechowywania programów, a także tych przetwarzanych przez te programy danych. W wielu systemach operacyjnych nazywana jest “pamięcią główną”(“Main Memory”). w przeciwieństwie do ROM, RAM jest pamięcią zależną od energii. Innymi słowy, aby zapisać dane, potrzebuje zasilacza. Wystarczy wyjąć baterie z kieszonkowego komputera, aby sprawdzić prawdziwość tych słów w praktyce. Jednak zaletą pamięci RAM jest to, że jej zawartość można łatwo modyfikować. teraz spójrzmy na główne typy urządzeń pamięci masowej. karty pamięci PCMCIA być może jednym z najstarszych standardów na zewnętrznym urządzeniu pamięci jest standard PCMCIA opracowany przez Międzynarodowe Stowarzyszenie kart pamięci dla komputerów osobistych (Personal Computer Memory Card International Association, lub w skrócie PCMCIA). standard PCMCIA definiuje cztery główne typy kart pamięci: DRAM (Dynamic Random Access Memory, Dynamic Memory) SRAM (Static Random Access Memory, Static Memory) liniowa Pamięć Flash. karta PC ATA Flash (ATA-compatible flash) karty DRAM nie są nieulotne, co znacznie ogranicza ich zakres. Oznacza to, że nawet jeśli wyobrażasz sobie, że używasz, na przykład, w aparacie cyfrowym do przechowywania informacji Karty pamięci DRAM, nie zakończy to: jak tylko weźmiesz kartę z aparatu, wszystkie obrazy zostaną natychmiast utracone. karty typu SRAM wymagają również źródła zasilania do zapisywania danych znajdujących się w nich. W tym celu mała bateria jest obecna w konstrukcji płyty. W rezultacie tego typu karty mają stały okres wydajności, określony przez zasób baterii. Po pewnym czasie bateria musi zostać wymieniona (tyle, ile wymieniamy baterię w naszym zegarze). Tak więc, jeśli nie masz czasu na skopiowanie danych z karty na pulpit w celu wymiany baterii, zostaną one utracone. Kolejnym minusem kart SRAM jest ich koszt-wyższy niż w przypadku kart pamięci flash. liniowa lampa błyskowa wymaga specjalnego oprogramowania do działania. Szybkość i kompatybilność liniowej karty Flash (lub, w innym przypadku nie-ATA) jest określana przez sterowniki zwane systemem plików Flash (FFS) lub warstwą tłumaczenia plików, oprogramowaniem FTL. Różne wersje tych sterowników nie zawsze są kompatybilne w różnych systemach, więc dane nie mogą być przesyłane z jednego urządzenia do drugiego. Nawet jeśli odpowiednia wersja odpowiedniego oprogramowania jest zainstalowana na urządzeniu przenośnym, nie oznacza to, że karta zostanie odczytana na pulpicie. Z tego powodu w tej chwili w urządzeniach przenośnych tego typu karty pamięci są wystarczająco rzadkie. flash zgodny z ATA z drugiej strony jest w pełni kompatybilny z otwartym standardem PCMCIA-ATA. ATA został opracowany jako standardowy interfejs dla urządzeń do przechowywania informacji, takich jak dyski twarde lub karty pamięci flash dla rynku komputerów mobilnych. Zapewnia interakcję z głównymi platformami komputerowymi i systemami operacyjnymi. Ponadto istnieje prosta tolerancja danych z jednego urządzenia do drugiego bez konieczności korzystania z FFS lub FTL. Jeśli kupisz kartę pamięci zgodną z ATA, będzie ona gwarantowana do pracy w każdym systemie, który obsługuje standard ATA, niezależnie od zależności komputera lub, na przykład, aparatu cyfrowego. Wszystkie główne systemy operacyjne, w tym DOS, Windows Windows CE, Windows “95, OS / 2, Apple System 7, większość klonów Unix i wiele innych systemów operacyjnych obsługują standard ATA. nawiasem mówiąc, ta sama zasada jest używana w dyskach twardych: każdy nowoczesny dysk twardy ma zawsze standardowy interfejs wymiany danych (IDE, EIDE, SCSI). W związku z tym dysk ten może być używany w dowolnym systemie, który obsługuje ten standard. Dlatego karty PC Card ATA typu Flash zdobyły największą dystrybucję w elektronice użytkowej (zwłaszcza aparatach cyfrowych). aby pracować ze standardową kartą PC na pulpicie, musisz kupić specjalny adapter-Adapter karty PC, wart około $ 70 dolarów. A we wszystkich nowoczesnych laptopach Ten adapter jest już obecny w standardowej konfiguracji. karty PC różnią się rozmiarem. W tej chwili standard opisuje trzy rodzaje kart (czwarta jest jeszcze w fazie rozwoju, więc jest wystarczająco dużo informacji na ten temat). Typ Długość Szerokość Grubość Korzystanie Typ I. 85,6 mm 54 mm 3,3 mm pamięć (Sram, Flash itp.) Typ II. 85,6 mm 54 mm 5 mm urządzenia I / o (modemy, karty sieciowe itp.) Typ III 85,6 mm 54 mm mm urządzenia pamięci masowej, Dyski twarde informacje zaczerpnięte z ze względu na kompatybilność od góry do dołu, karty typu I i typu II mogą być używane w urządzeniach wyposażonych w złącza typu III (ale nie odwrotnie). jeśli mówimy o nowoczesnych aparatach cyfrowych, to jako urządzenie pamięci masowej najczęściej używane są karty typu I i typu II. Karty pamięci CompactFlash pierwsze karty COMPACTFLASH (CF) zostały wydane w 1994 roku przez firmę SanDisk. Są to szybkie, lekkie, wymienne urządzenia pamięci o dużej pojemności, które wykorzystują technologię pamięci flash długoterminowego przechowywania danych nawet w przypadku braku źródła zasilania. Pod względem wielkości karta CompactFlash jest porównywalna z pudełkiem z zagranicznych meczów: jej wymiary to 43 × 36 × 3,3 mm. karty COMPACTFLASH mogą być używane w wielu różnych urządzeniach, w tym w aparatach cyfrowych i komputerach kieszonkowych. W rzeczywistości CompactFlash jest obsługiwany przez większość platform i systemów operacyjnych obsługujących standard PCMCIA ATA. na początku 2001 roku było około 40 firm produkujących Karty pamięci CompactFlash. Pojemność nowoczesnych kart pamięci wynosi od 4 do 256 MB, a cena waha się w zakresie 1,5-2 dolarów za megabajt. dyski COMPACTFLASH są droższe niż zwykłe dyski twarde, ale mają wystarczająco znaczną przewagę nad tymi ostatnimi. Po pierwsze, karty pamięci nie mają w swoim składzie ruchomych części, co zapewnia znacznie większą ochronę danych, a ponadto zmniejsza szanse na awarię dysku z powodu problemów mechanicznych. Po drugie, napięcie wynosi tylko 3,3 lub 5 woltów, co jest znacznie niższe niż zwykły dysk twardy wymagany do pracy. Okres przechowywania na karcie pamięci wynosi około 100 lat. Cóż, w końcu możesz upuścić kartę compactflash na podłogę z wysokości około 3 metrów i nic jej się nie stanie. Dzięki tak “pozytywnym” cechom, plus niewielki rozmiar karty COMPACTFLASH otrzymał duży (być może nawet największy) rozkład w fotografii cyfrowej z drugiej strony, jeśli mówimy o mikrokomputerach, zapisane na nich programy nie mogą uruchamiać się bezpośrednio z karty COMPACTFLASH: aby uruchomić programy, należy najpierw wgrać je do pamięci RAM komputera. Ale nadal wymaga znacznie mniej czasu niż pobieranie danych z dysku twardego. Złącze używane w kartach CF jest podobne do używanych kart PCMCIA, ale ma 50 styków zamiast 68. Jednak, to wszystko zaczyna specyfikacji ATA szybciej, więc karta CF może być łatwo zainstalowany w 68-pin pasywny adapter typu II, po czym staje się całkowicie identyczny. Mapa PCMCIA dla wszystkich parametrów mechanicznych i elektrycznych. nawiasem mówiąc, niektórzy producenci piszą o używaniu PCMCIA CompactFlash w swoich urządzeniach, które mogą wprowadzić kupującego do złudzenia. Należy pamiętać, że łatwo jest włożyć mapę do gniazda PCMCIA, jest to niemożliwe dla tego specjalnego adaptera! nawiasem mówiąc, oprócz korzystania z komputerów z systemem Windows CE, karty pamięci mogą być używane przez mikrokomputer TRGPRO stworzony przez TRG i z systemem operacyjnym Palmos, a także PDA PSION 5MX firmy o tej samej nazwie. TRGPRO to zwykły kieszonkowy komputer Palm IIIX z wbudowanym gniazdem CompactFlash. Jednak nie wszystkie istniejące aplikacje Palmos mogą używać gniazda CF TrgPro. Muszą być specjalnie zestawione. Karty pamięci SmartMedia kolejny Standard pamięci Flash, wynaleziony około czterech lat temu przez Toshibę Corporation. Jego twórcy uważają ten standard za “najwygodniejszy i najbardziej Dostępny dla aparatów cyfrowych z istniejących”. Nie jest to jednak zaskakujące-ze względu na swoją kompaktowość, takie karty zostały już uzyskane dość powszechne wśród producentów elektroniki cyfrowej. Rozmiary kart SmartMedia 45 × 37 × 0,76 mm, Pojemność-od 2 do 64 MB. W niedalekiej przyszłości planowane jest wydanie karty 128 MB. najważniejsza różnica między kartami SmartMedia od CompactFlash i PC Card ATA jest następująca. Na kartach SmartMedia nie ma zintegrowanych elementów sterujących – tylko media i panel kontaktowy. Standardy CompactFlash I PC Card ATA są kompatybilne z ata, to znaczy w każdej karcie, ponieważ jest akceptowana w konwencjonalnych dyskach twardych, znajduje się prywatny kontroler. Tak więc to brak kontrolera znacznie obniża koszty standardu SmartMedia. Czytniki kart SmartMedia są obecnie wyposażone w aparaty cyfrowe Olympus, Odtwarzacze MP3 i wiele innych urządzeń przenośnych. najważniejszym problemem pojawiającym się dziś podczas korzystania z kart SmartMedia jest brak dobrze ugruntowanego formatu. W rezultacie wielu producentów używa formatu przechowywania danych, co czasami wiąże się z problemami ze zgodnością (Mapa sformatowana w jednym urządzeniu może nie być postrzegana przez innych). aby pracować z mapami SmartMedia na pulpicie, możesz kupić dyskietkę-dysk-adapter (około 70 USD w USA), po czym konieczne jest odczytanie informacji z nich na zwykłym NGMD. Jeśli jesteś szczęśliwym posiadaczem laptopa z gniazdem na karty PC, wygodniej będzie kupić adapter z SmartMedia na karcie PC (o wartości około 60 USD). Istnieją również adaptery przeznaczone do portu równoległego lub magistrali USB. Karta multimedialna Karty pamięci jeśli potrzebujesz Ultra-kompaktowego nośnika, SanDisk Multimediacard jest tym, co lubisz robić. Multimediacard-najmniejsze dziś urządzenie do przechowywania informacji. Z wagą mniejszą niż dwie (!) Gram i rozmiar ze znaczkiem pocztowym, Karta multimedialna nie jest gorsza od swoich “dużych braci” w takich parametrach, jak niezawodność, wydajność i niskie zużycie energii. jednym z wiodących producentów kart multimedialnych jest amerykańska firma SanDisk. Będąc jednym z wynalazców tej technologii, firma jest również członkiem Stowarzyszenia Multimediacard, którego celem jest promowanie upowszechniania standardu Multimediacard jako otwartego standardu przemysłowego. Obecnie dostępne są Karty pamięci MultimediaCard od 8 do 64 MB. dzięki małym rozmiarom Multimediacard ma następujące zalety: wysoka kompatybilność niedrogi interfejs szeregowy (tylko 7 styków) niezawodna konstrukcja mechaniczna niski pobór mocy niski koszt dzięki tym zaletom MultimediaCard stopniowo staje się De Facto standardem dla najnowszych urządzeń cyfrowych, takich jak odtwarzacze MP3, aparaty cyfrowe, cyfrowe rejestratory głosu i smartfony. obecnie Moskiewskie firmy są dostępne dla tych samych typów urządzeń do odczytu i zapisu informacji na kartach pamięci MultimediaCard na komputerach stacjonarnych, jak w przypadku innych standardów: adaptery do konwencjonalnego napędu, zewnętrzne “karty”do LPT lub USB, a także specjalne adaptery MMS PCMCIA. mm 24 mm 32 mm mm mm mm moduły pamięci SpringBoard Handspring w swojej linii komputerów kieszonkowych zaprezentował nowy moduł rozszerzeń Springboard. Moduł SpringBoard wygląda podobnie jak wkład do konsoli do gier Nintendo Gameboy. jednym z pierwszych modułów wydanych w technologii SpringBoard był moduł pamięci Flash o pojemności 8 MB (koszt w Stanach Zjednoczonych-79 USD). Wykorzystuje nieulotną pamięć flash ROM, dzięki czemu moduł można odinstalować z systemu bez utraty danych. Jednak, podobnie jak w przypadku TRGPRO, nie wszystkie programy dla Palmos będą mogły współpracować z modułem pamięci flash SpringBoard. IBM MicroDrive. IBM (inventor magnetic disc technology Typ Winchester), wprowadził miniaturyzację dysków twardych na nowy poziom, wypuścił nowy model MICRODRIVE (o pojemności odpowiednio 170 MB i 340 MB). Te “dzieci” są nieco wielkości nieco bardziej konwencjonalnej karty COMPACTFLASH ( × × 5 mm) i waży 16 gramów naprawdę zawierają wewnątrz całej mechaniki dysku twardego, a nie chipy pamięci flash. Myślę, że był pod wrażeniem, ale to nie wszystko: Microvinchestery od IBM o pojemności 600 MB i 1 GB są już w sprzedaży. napęd IBM MicroDrive jest kompatybilny z CompactFlash Type II PCMCIA, dzięki czemu można go ustawić w dowolnym urządzeniu, które ma to gniazdo. Jedyne, co do tego, to gniazdo CF musi być wyposażone w mechanizm “powrotu”, ponieważ urządzenie jest całkowicie “zinterpretowane” w gnieździe. Prędkość obrotowa wrzeciona wynosi 4500 obr / min, a szybkość transferu danych wynosi od 30 do 45 MB / s przy średnim czasie dostępu 15 ms. Ponadto, aby zwiększyć prędkość, dysk twardy jest wyposażony we wbudowany bufor w 128 KB. teraz chciałbym zwrócić uwagę na wartość magazynu informacji w nowym mikrowinszerze. Typowy COMPACTFLASH type I to około 100 dolarów za 64 MB i około 250 dolarów za opcję 128 MB. Tak więc cena przechowywania jednego megabajta informacji wynosi około 1,8 USD za megabajt. Jeśli wziąć ceny 340 MB i 1 GB IBM MicroDrive, to jest około 250 i 430 dolarów. Tak więc koszt jednego megabajta informacji dla microdrail wynosi około $ za megabajty, czyli trzykrotnie mniej niż koszt informacji megabajtowej dla karty CompactFlash. jedynym minusem jest to, że MicroDrive dosłownie “pożera” baterie komputera kieszonkowego lub innego urządzenia przenośnego, ponieważ mechanika naprawdę potrzebuje znacznie więcej energii. Ponadto, gdy dysk twardy jest przydzielany, pozwól im przeznaczyć niewielką, ale nadal dość namacalną ilość ciepła, co może niekorzystnie wpłynąć nie tylko na palec, jeśli przypadkowo go dotkniesz, ale także na całą elektronikę urządzenia, w którym jest zainstalowany. Iomega Kliknij! Iomega, producent popularnych napędów Zip, created Click! – Najbardziej miniaturowy z Twoich dysków. Klik! Używa 40-MB formatów różnicowych, kosztujących około 10 dolarów. Ponieważ płyty te nie mogą być używane bezpośrednio w różnych nowoczesnych urządzeniach elektronicznych, można ich użyć do zapisania zawartości, na przykład kart CompactFlash. Wystarczy włożyć kartę pamięci do specjalnego gniazda w napędzie iOMEGA, a następnie nacisnąć przycisk informacyjny na napędzie 40 megabajtowym kliknij!. w praktyce transfer danych z 4 MB karty CompactFlash trwa około 28 sekund. Dzięki temu możesz zwiększyć pojemność swojego urządzenia bez konieczności kupowania nowych kart CF lub IBM MicroDrive. teraz krótko o parametrach technicznych dysku: średnica około 50 mm, Zewnętrzny promień wynosi 34 mm, wewnętrzny promień pierścienia wrzeciona wynosi około 7 mm. przez konstruktywne kliknięcie! Bardzo przypomina zwykłą dyskietkę. Jak IBM MICRODRIVE, Iomega Click! Nie jest to bezpośrednia konkurencyjna karta pamięci flash, ponieważ jest zdecydowanie gorsza od nich pod względem zużycia energii i niezawodności mechanicznej. teraz zobaczmy przed siebie i kilka stron w tej chwili urządzenie obsługujące standard CompactFlash znajduje się w bardzo dobrej pozycji. Z drugiej strony inne urządzenia, w szczególności Palmtopy, mają dość duży wybór niestandardowych rozwiązań do przechowywania danych. jednym z takich rozwiązań jest Memory Stick firmy Sony. Firma Sony na początku ubiegłego roku podpisała umowę z Palm Computing na rozwój urządzeń, które będą korzystać z technologii Memory Stick. Moduły te, wielkości dobrej orbity bez cukru, są obecnie używane przez niektóre dobra konsumpcyjne, takie jak aparaty cyfrowe i odtwarzacze audio. wiadomo jednak, że w przeszłości Sony zostało już pokonane w kierunku wprowadzenia swojej Betamax video station. Sukces nowo powstałego urządzenia CLIE, opartego na systemie operacyjnym Palmos, sugeruje jednak dostatecznie duże perspektywy dla własnego standardu pamięci Sony. Z drugiej strony, niewielu producentów zacznie produkować sprzęt, nośnik, w którym zostanie stworzony przez jego bezpośredniego konkurenta. w podobnej sytuacji znajduje się UniLinear Corporation ze swoim nosicielem spadochronem (199 dolarów). Spadochron jest cienkim złączem (CLIP-ON) PC Card slot (PCMCIA), który pozwala na korzystanie ze standardowego standardu PCMCIA, w tym modemów i kart pamięci. Jeśli możesz znaleźć sterowniki do tych urządzeń. i wreszcie AXXPAC z AMS Software & Elektronik GmbH. AxXPAC to moduł, który jest wkładany do wewnętrznego gniazda rozszerzenia Palm Iiix i pozwala na korzystanie z kart SmartMedia od 8 do 64 MB. szybkość rozwoju nowoczesnych technologii jest imponująca. Codziennie pojawiają się nowe urządzenia mające na celu poprawę komfortu ludzi. Pod tym względem przemysł rozrywkowy jest liderem w tym zakresie. dla współczesnego człowieka zwyczajną rzeczą stało się spędzanie wolnego czasu przed ekranem telewizora, którego funkcjonalność z roku na rok się rozwija. Liderem w produkcji elektroniki jest słusznie uważany LG. nie wszyscy właściciele techniki tej marki wiedzą, czym jest gniazdo kart PCMCIA w telewizorze LG, dlatego przygotowaliśmy szczegółową odpowiedź w tym artykule. wraz z rozwojem telewizji kablowej pojawiło się pytanie, Jak to zrobić, aby oglądanie było dostępne dla konkretnego Abonenta. Aby zabezpieczyć użytkownika przed hakowaniem, musisz użyć, które są zainstalowane na telewizorze w gnieździe karty PCMCIA. karta inteligentna wykonuje funkcję pomiń, która zawiera informacje o właścicielu wybranym przez pakiet kanałów, taryfę i inne usługi. Możesz kupić taki karnet do kina domowego od operatora telewizji cyfrowej. ważne jest, aby wiedzieć, że karta PCMCIA slot jest zarejestrowana dla jednego urządzenia, to znaczy, jeśli osoba zdecyduje się przestawić ją na inne, konieczne będzie skontaktowanie się z operatorem telewizji cyfrowej w celu zmiany warunków telewizyjnych. w zależności od rodzaju kabla, koncentrycznego lub światłowodu sygnał będzie podawany z określoną częstotliwością. Z okresowością kilku sekund, wprowadzanie sygnału z karty inteligentnej, zaszyfrowanej nowym kluczem. zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa i zapewnia, że nikt inny nie może korzystać z usług planu taryfowego. jak działa gniazdo kart PCMCIA jest obecne w większości nowoczesnych telewizorów. Złącze to służy do podłączenia kart dekodujących sygnał telewizyjny. kupując operatorowi telewizji kablowej specjalną kartę dostępu z odpowiednim kodowaniem, która jest zainstalowana w gnieździe PCMCIA, musisz zapłacić pakiet kanałów. po opłaceniu usług taryfowych karta zostanie aktywowana i umożliwi przeglądanie wszystkich dostępnych kanałów. Sygnał telewizyjny przechodzi przez demodulator i odczytuje informacje z karty zainstalowanej w gnieździe karty PCMCIA. bezpieczne połączenie gwarantuje abonentowi i operatorowi, że tylko osoba, która zapłaciła te usługi, będzie korzystać z usług telewizyjnych. co jest potrzebne do gniazda karty PCMCIA w telewizorze LG to był wyjątek od stosowania technologii, które sprawiają, że kanały kablowe są bezpieczne. Dlatego na wszystkich nowych telewizorach LG jest gniazdo kart inteligentnych i PCMCIA. najczęściej gniazdo to znajduje się z tyłu lub z boku telewizorów LG. W miejscu, w którym należy umieścić mapę znajduje się odpowiedni napis – PCMCIA. po tym, jak sprzęt wykryje aktywowaną kartę inteligentną w gnieździe PCMCIA dla abonenta, dostępne będą następujące funkcje: zarządzanie taryfami i dostępne kanały; chroniony dostęp do telewizji; możliwość korzystania z innych urządzeń. jak zainstalować moduł CAM na telewizorze producenci ekranów ciekłokrystalicznych i plazmowych narzędzi wszystkich nowych modeli gniazd kart PCMCIA, co eliminuje zakup dodatkowych urządzeń. sygnał cyfrowy pobiera zaszyfrowany sygnał, ale aby go odszyfrować, użyj. Takie urządzenie jest modułem zarządzania warunkowego dla płatnych usług telewizyjnych. jest to małe pudełko, w którym zainstalowana jest karta inteligentna, ze złączami do podłączenia do telewizora. Aby podłączyć to urządzenie, wystarczy zainstalować go z Kartą do odpowiedniego na dowolnym telewizorze, który jest wstępnie wyłączony. po włączeniu ekranu pojawi się napis na znalezionym nowym sprzęcie. W niektórych przypadkach trzeba będzie szukać kanałów. zalety korzystania z modułu CAM: tańsze niż konsola telewizyjna; prosta instalacja i konfiguracja; kompaktowe wymiary; sterowanie za pomocą konsoli. gniazdo kart PCMCIA pozwala oglądać tylko telewizję kablową, ale czyni ten proces tak bezpiecznym, Jak to możliwe i wygodnym. Być może dalszy rozwój elektroniki pozwoli na wykorzystanie gniazda PCMCIA i innych funkcji, więc wszyscy producenci telewizorów osadzają go standardowo w swoich urządzeniach. w tej chwili LG ma wszystkie nowe modele z tym złączem, które znajduje się z boku lub z tyłu urządzenia.Czy Nintendo Switch może połączyć się z hotspotem? Tak, możliwe jest łączenie się np. z telefonem. Trzeba jednak pamiętać, że tego typu rozwiązanie może być dość problematyczne Oczekiwane przez wielu telewizory BRAVIA z wbudowanym tunerem satelitarnym trafiły do Polski. Obecnie Sony będzie udostępniało dwa modele, być może ta oferta powiększy się. Jednak zacznijmy od początku. Co to jest tuner satelitarny? Tuner satelitarny jest to urządzenie umożliwiające dekodowanie sygnału nadawanego z satelity. Dzięki niemu możemy odtwarzać obraz od operatora telewizji satelitarnej. Jakie są standardy telewizji satelitarnej? Do 2005 roku na świecie był wykorzystywany standard DVB-S. Od tego roku Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych uznał nowy, ulepszony standard DVB-S2. Główne różnice to możliwość odtwarzania programów wysokiej rozdzielczości (HD), większa przepustowość. Telewizory BRAVIA z końcówką "5" (np. HX855) posiadają tuner DVB-S2. Czego potrzebujemy do odtwarzania telewizji satelitarnej? Obecnie są trzy sposoby na oglądanie telewizji satelitarnej. Pierwszy z nich to najbardziej popularny - posiadanie zewnętrznego tunera (dekodera) jaki oferują nam platformy satelitarne, lub zewnętrzne firmy. Dzięki temu rozwiązaniu podłączamy antenę satelitarną do dekodera, dekoder do kablem do telewizora. Zalety tego rozwiązania: - zewnętrzny dekoder może posiadać dodatkowe funkcje jakich nie posiada odbiornik - dodatkowe możliwości korekcji ustawień Wady tego rozwiązania: - większe zużycie prądu - dekoder i telewizor są zasilane osobno - dodatkowe kable łączące telewizor z dekoderem - miejsce dla dekodera - konieczne dwa piloty do obsługi dekodera i telewizora Drugie rozwiązanie jest bardziej skomplikowane. Posiadając komputer z tunerem DVB-S2, możemy do niego podłączyć antenę, a obraz wysłać odpowiednim kablem do telewizora. To rozwiązanie jest mało popularne, ze względu na skomplikowane podłączenie, stosunkowo wysokie zużycie prądu i mało wygodne sterowanie. Trzecim rozwiązaniem jest wykorzystanie wbudowanego w telewizor tunera DVB-S2. Bez wątpienia rozwiązanie to jest najprostsze w obsłudze, najbardziej ekonomiczne ze wszystkich. Aby oglądać telewizję satelitarną wystarczy wsunąć odpowiedni moduł CAM w gniazdo telewizora, podłączyć kabel od anteny satelitarnej. Za pomocą pilota od BRAVIA zmieniamy kanały, sterujemy opcjami telewizji satelitarnej, mamy dostęp do przejrzystego EPG. Zalety tego rozwiązania: - mniejsze zużycie prądu w porównaniu do poprzednich rozwiązań - prosta i intuicyjna instalacja - mniej kabli i urządzeń - więcej miejsca - sterowanie pilotem od BRAVIA - przejrzyste EPG - większy komfort - nie potrzebujemy płacić za wynajem dekodera - działa nagrywanie na zewnętrzny dysk twardy! Wykorzystując telewizor możemy nagrać kanały z platformy satelitarnej i odtworzyć je kiedy chcemy Funkcja działa podobnie jak w dekoderach PVR. Moim zdaniem rewelacja Wady tego rozwiązania: - kompatybilność platform cyfrowych i modułów CAM z telewizorami. Czy kompatybilność telewizora z DVB-S2 pozwoli nam na odbieranie każdej platformy cyfrowej? Niestety nie. Każdy telewizor, moduł CAM, karta operatora telewizji satelitarnej muszą mieć indywidualne oprogramowanie napisane pod daną platformę. Oprogramowanie musi zawierać systemy kodowania obsługiwane przez operatora, specjalne oprogramowanie obsługujące kartę, listy programów itp. Każdy operator platformy cyfrowej powinien udostępniać swoje moduły opracowane dla danego modelu i wykazujące jego kompatybilność z danym modelem telewizora. Niezależnie czy dla BRAVIA, czy innej marki. Obecnie w pełni kompatybilny moduł i dedykowane oprogramowanie z modelami BRAVIA z tunerem DVB-S2 posiada platforma "n", oraz "Cyfra Plus". Inne moduły, np. "Cyfrowego Polsatu" mogą działać, jednak zalecam wcześniejsze przetestowanie. Jeszcze raz pragnę podkreślić jedną cechę, która według mojej opinii jest rewelacyjna - nagrywanie programów z platformy satelitarnej (przez moduł CAM) na zewnętrzny dysk twardy. Wszystkie mecze, ciekawe filmy, programy możemy swobodnie i w prosty sposób nagrać, aby odtworzyć kiedy chcemy. Do tej funkcji możemy wykorzystać programator EPG -czyli planujemy nagranie danego programu (do 7 dni w przód), wyłączamy telewizor i on sam uruchomi nagrywanie nawet jak nie będzie nas w domu! Wielki plus dla Sony za rozwiniecie tej funkcji Poniżej informacja ze strony Sony: Telewizor z wbudowanym tunerem satelitarnym nie wymaga dodatkowych przewodów – co przekłada się na mniejsze zużycie energii, większą oszczędność i poprawę estetyki wnętrza. Ponadto umożliwia obsługę telewizji satelitarnej tylko jednym pilotem do telewizora. Instalacja telewizji satelitarnej odbywa się w kilku krokach i jest tak szybka i prosta jak programowanie kanałów telewizji naziemnej. Specjalnie dostosowane graficzne menu do oferty n na kartę (oraz Cyfry prz. Zimny) ułatwia obsługę, która odbywa się za pomocą tylko jednego pilota do telewizora. Nowe modele posiadają elektroniczny przewodnik po programach (EPG) na kilka najbliższych dni, dzięki czemu nie trzeba już kupować papierowej gazety z programem - szczegółowy program telewizyjny znajduje się na ekranie telewizora. Odbiorniki wyposażono również w użyteczną funkcję PVR-Ready, która umożliwi nagrywanie programów telewizyjnych na zewnętrzny twardy dysk podłączony do telewizora za pomocą portu USB**. PVR umożliwia zarejestrowanie dowolnego programu lub filmu w określonym przez użytkownika dniu i późniejsze jego obejrzenie, w wolnym czasie**. PVR to także możliwość stworzenia swojej własnej kolekcji nagrań filmów w jakości Full HD i materiałów 3D*** Nowe telewizory poza wbudowanym tunerem DVB-S2 zostały wyposażone w technologię optymalizacji obrazu X Reality Engine gwarantującą wysokiej jakości obraz z kanałów satelitarnych, nawet tych nadających sygnał w standardowej rozdzielczości. Ponadto posiadają funkcje internetowe takie jak BRAVIA Internet Video, która po podłączeniu telewizora do sieci zapewnia dostęp do jeszcze większej oferty programowej np. serwisów TVN z serialami, bogatej oferty Ipla czy seriali AXN również w jakości HD. Istnieje także możliwość przeszukiwania zasobów Internetu oraz prowadzenia rozmów głosowych i wideo na ekranie TV dzięki aplikacji Skype. **ze względu na ochronę praw autorskich - możliwość oglądnania nagranych programów z twardego dysku – tylko na tym samym telewizorze, z którego zostało wykonane nagranie na dysk twardy ***Dysk dostępny opcjonalnie/nie jest dostępny w zestawie ****Materiały 3D dostępne tylko z wybranymi modelami TV Linki do modeli posiadających tuner satelitarny: CX525 (różne rozmiary): EX725(różne rozmiary): HX955 (różne rozmiary): HX855 (różne rozmiary): EX655 (różne rozmiary): HX755 (różne rozmiary): Pozdrawiam, Zimny. Edytowano
RTV Użytkowy. /. Wejście PCMCIA w TV? Po co takie wejście w telewizorze? Witam jeżeli pytanie nie pasuje do działu - przepraszam ale nigdzie mi nie pasowalo. Interesuje mnie mianowicie po co w telewozorze znajduje sie gniazdo PCMCIA o ile w laptopach sie z niego korzysta to.
W kartach graficznych spotykamy najczęściej kilka rodzajów złącz: - HDMI – cyfrowe połączenie do transmisji obrazu i dźwięku, w tym zakodowanych sygnałów HDCP z Blu-ray (do 4K UltraHD) - DisplayPort - cyfrowe połączenie do transmisji obrazu i dźwięku (do 4K UltraHD) - DVI (cyfrowe złącze stosowane do monitorów LCD) – cyfrowe połączenie do transmisji wyłącznie obrazu (obsługa do Full HD) Starsze typy połączeń: - VGA (typowe złącze do monitora) - RCA (inaczej cinch) - SVHS 4 pin (czyli zwykły S-Video) - SVHS 6 pin (używany w nielicznych kartach graficznych GeForce - wymaga przejściówki na SVHS 4 pin lub RCA) - SVHS 7 pin (stosowany bardzo często w kartach graficznych nVidii i Ati - nie wymaga przejściówki) - SVHS 8 pin (używany w nielicznych kartach graficznych - wymagana przejściówka na SVHS 4 pin lub RCA) - SVHS 9 pin (używany w kartach graficznych VIVO - wymagana przejściówka na SVHS 4 pin lub RCA) W nowoczesnych telewizorach natomiast najczęściej spotykamy takie złącza jak: HDMI Starsze typy połączeń: - 3xRCA (inaczej cinch - jest to połączenie Componentowe) - SCART (inaczej EURO), - S-Video (inaczej SVHS), - RCA (połączenie Compositowe) Połączenie karty graficznej do TV można wykonać różnymi sposobami. Zazwyczaj używa się do tego takich kabli jak: - kabel HDMI – HDMI - kabel DVI – HDMI (jeśli mamy w komputerze wyjście DVI) - przejściówki Display Port na HDMI, a następnie z kabel HDMI, jeśli mamy w komputerze wyjście Display Port Starsze typy połączeń: S-Video - S-Video (inaczej SVHS) Takie połączenie daje najlepszą jakość obrazu i nie rodzi komplikacji wynikających z konwersji lub nieobsługiwania jakiegoś standardu. Połączenia wykonuje się przewodem SVHS-SVHS 4 pinowym. Należy zwrócić jednak uwagę czy w naszym komputerze mamy złącze SVHS 4 pinowe lub 7 pinowe. Jeśli nie będziemy potrzebowali odpowiednią przejściówkę. S-Video - Scart (SVHS - EURO) Połączenie takim kablem daję podobną jakość obrazu jak w przypadku połączenia S-Video - S-Video. Należy tutaj również zwrócić uwagę na gniazdo SVHS w naszej karcie graficznej oraz (co ważne!) czy nasz TV obsługuje sygnał S-Video przez gniazdo Scart (Euro). Bowiem jeśli tak nie jest na naszym TV pojawi się czarno-biały obraz. Więcej o tym można przeczytać tutaj. S-Video - RCA (SVHS - cinch) Stosując taki przewód należy zwrócić uwagę, aby miał on wbudowany konwerter, w innym przypadku będziemy mieli czarno-biały obraz. Jakość takiego połączenia jest słabsza niż w wyżej podanych przykładach. W takim kablu przesyłany jest sygnał Compositowy. RCA - RCA (inaczej cinch - połączenie Compositowe) Daje taką samą jakość jak w przypadku połączenia S-Video - RCA. Przy takim połączeniu nie musimy się jednak obawiać czarno białego obrazu albo innych przykrych niespodzianek. Problemy: Należy pamiętać że podłączanie i odłączanie powinno się odbywać przy wyłączonym komputerze. Dość częstym problemem przy przesyłaniu obrazu są zakłócenia spowodowane zbyt mocnym sygnałem z anteny telewizyjnej (kablówki lub telewizji satelitarnej). Przejawia się to tym, że przesyłając obraz do TV przez np. gniazdo EURO przy równocześnie włożonym kablu antenowym na ekranie mamy zakłócenia. Problem mija po wyjęciu z telewizora kabla antenowego. Rozwiązaniem tego jest również zastosowanie separatora galwanicznego. Czarno biały obraz na TV Osoby próbujące połączyć sprzęt za pomocą przewodu SVHS-EURO często spotykają się z problemem czarno-białego obrazu. Na przykład w przypadku podłączania komputera z TV najczęstszą przyczyną jest niezgodność telewizora (a dokładniej gniazda EURO) z sygnałem SVHS. Problem występuje praktycznie tylko ze starczymi TV - nowsze prawie wszystkie posiadają kilka gniazd EURO z których jedno obsługuje sygnał SVHS. Innym powodem czarno-białego obrazu może być słaba jakość zastosowanego przewodu, lub zły ustawiony system w karcie graficznej - jeśli na obecnym mamy C/B obraz należy spróbować PAL, SECAM, NTSC, PAL-B itd... Notebook i wyjście TV-Out W przypadku gdy naszym komputerem jest notebook należy pamiętać aby uaktywnić wyjście TV-Out. Najczęściej robi się to odpowiednią konfiguracją klawiszy np. klawisz funkcyjny i F4 (zależy to od notebooka). Informacja o tym powinna być w instrukcji obsługi laptopa.
Google to jeden z najpopularniejszych wyszukiwarek na świecie, który umożliwia szybkie i łatwe wyszukiwanie informacji. Teraz możesz korzystać z Google na swoim telewizorze. Wejście w Google na telewizorze jest proste i szybkie. Wystarczy podłączyć telewizor do Internetu, a następnie uruchomić aplikację Google lub przeglądarkę internetową. Możesz również skonfigurować swoje
wejście na kartę w telewizorze
