Korzystając z dobrej jesiennej pogody mimo końcówki listopada postanowiłem pożegnać się z Tatrami przed zimą i ponownie wejść na Świnicę. Miał to być już trzeci raz, ale nigdy o takiej porze roku. Przekonałem się niedawno, że nawet listopadową porą w Tatrach Wysokich potrafi być pięknie. Tym razem znowu się to potwierdziło, wszędzie niskie chmury a w Tatrach super pogoda i bycie ponad chmurami. Jako, że to był weekend ostatkowy trochę ciężko było wstać, więc postanowiłem nadrobić czas i wyjechać kolejką na Kasprowy Wierch. W końcu nie robi się tego na co dzień. W tym terminie jest to bezstresowe, po prostu wsiada się do kolejki z samego rana i jedzie na górę. Bez stania w kolejce do kolejki, od razu pierwszym kursem. Dzięki temu już po 9 rano byłem na szczycie Kasprowego i powoli ciesząc się cudnymi widokami przemieszczałem się głównym grzbietem w stronę Świnicy. A było na co patrzeć. Prawie cała Orla Perć jak na dłoni, Krywań w pełnej krasie, Tatry Zachodnie w pięknych jesiennych wciąż kolorkach, a w oddali, za Tatrami białe jak mleko chmury, w ciągu dnia wdzierające się w tatrzańskie doliny, ciągnące się, aż po wysepki szczytów Niżnych Tatr. Już przy wejściu na Beskid czekała pierwsza niespodzianka w postaci stada kozic spokojnie pasącego się na zboczach i nic nie robiącego sobie z dość licznych tego dnia turystów. Zdziwiło mnie, że aż tylu amatorów wspinaczki postanowiło tego listopadowego dnia zdobyć wierzchołek Świnicy. W sumie spotkałem ich na całej drodze chyba z pięćdziesiąt. Szedłem powoli robiąc mnóstwo fotek, gdyż oko nie mogło nacieszyć się otaczającym pięknem i chciałem utrwalić te niezapomniane widoki na zawsze. Wiele z nich możemy obejrzeć teraz w galerii. Dziś nic miało nie być na siłę, albo w pospiechu. Zdobyłem Beskid, przeszedłem przez Liliowe i przetrawersowałem Skrajną i Pośrednią Turnie dochodząc na Świnicką Przełęcz. Tutaj wielu turystów, którzy wyjechali kolejką zaczęło schodzić na dół, albo zawracać. Zejście na dół do Długiego Stawu było zalodzone i niebezpieczne. Ja poszedłem dalej południowymi stokami, jak szlak prowadzi w kierunku szczytu. Napotkani turyści raportowali, że nie ma trudności na szlaku, nie licząc kilku zaśnieżonych miejsc, które dało się obejść. Wejście na Świnicę nie nastręczyło tak naprawdę żadnych trudności. Widoki z góry były fantastyczne na wszystkie strony świata, wspaniale prezentował się kontrast między pobielonymi szczytami Tatr Wysokich, a wciąż jesiennymi kolorami Tatr Zachodnich, zwłaszcza ciepłymi barwami Czerwonych Wierchów. Na szczyt wyszedł nawet Holender w adidasach, będący ze znajomymi z USA na urlopie w Polsce. Byli też Słowacy, więc towarzystwo niespodziewanie międzynarodowe. Szczyty Tatr te bliskie i te dalsze były jak na dłoni,a w oddali widać było nawet wysepki na morzu chmur, jak Pilsko, Babia Góra, Turbacz, Trzy Korony, czy kulminacje Niżnych Tatr. Wejście na sam wierzchołek ułatwia nowe żelastwo w postaci łańcuchów i klamer, dawniej brakowało ich tuż pod szczytem, teraz każdy wprawny człowiek da sobie radę. Trudniejsze jest zejście ze Świnicy w stronę Zawratu, tutaj więcej jest trudnych kominków, ale wszystkie dobrze ubezpieczone. Szlak na przełęcz także nie był praktycznie zaśnieżony, więc dało się zejść bezstresowo. Po tej stronie wierzchołka wspaniale wygląda zwłaszcza Zadni Staw Polski i Liptowskie Mury. Sprawnie i szybko zeszedłem na Zawrat, a tam czekała kolejna niespodzianka. Tym razem byli to kursanci z kursu wspinaczkowego wraz z instruktorem, którzy tam mieli swoje zajęcia. Od nich dowiedziałem się, że zejście z przełęczy w stronę Doliny Gąsienicowej jest mocno zalodzone i miejscami pod śniegiem. Miałem więc okazję założyć raki, które nosiłem cały dzień, bo spodziewałem się bardziej zimowych warunków w górach. Tutaj rzeczywiście zejście bez nich byłoby zbyt ryzykowne i wszyscy bez nich schodzili do „Piątki”. Kursanci także schodzili do Murowańca, ale przepuścili mnie przodem, gdyż sami powiązali się linami. Muszę przyznać, że emocji przy schodzeniu w dół nie brakowało, wiele fragmentów Zawratowego Żlebu było zalodzone, a gdzieniegdzie łańcuchy znajdowały się pod śniegiem. Bez raków na pewno bym się nie odważył, bo po co ryzykować bez potrzeby. W dole minąłem Zmarzły Staw, oczywiście skuty lodem, zresztą wiele mniejszych stawów było już pod lodem. Trochę się wlokłem ciesząc się każdym miejscem, które ponownie udało mi się odwiedzić. Mój plan dotarcia na zachód słońca na przełęcz między Kopami się więc nie powiódł, musiałem zatem cieszyć się nim nad Czarnym Stawem Gąsienicowym. Zresztą zrobiło tak wielu ludzi. Do schroniska dotarłem już po ciemku. I napisze wam, że w końcu po wielu latach udało się mi wejść, spokojnie siąść i zamówić jedzenie bez czekania i szukania miejsca przy stole. W lecie to graniczy z cudem, trzeba było wybrać się tu dopiero w listopadzie. Końcowe zejście z Murowańca do Kuźnic odbyło się już przy świetle czołówki przez Boczań w towarzystwie fajnych chłopaków ze Śląska, których pozdrawiam. Niespodzianką było spotkanie zawodowego fotografa na przełęczy między Kopami, który ze statywu robił nocne ujęcia Giewontu, a wcześniej zachodu słońca. Dodam tylko, że towarzyszyli mi w tej cudownej wędrówce Amelka i Daniel. Na koniec zapraszam do obejrzenia fotorelacji z wyprawy, bo naprawdę jest na co popatrzeć. A graficzny obraz pokonanej trasy znajdziecie jak zwykle tutaj. Zagłosujcie też w ankiecie. Z górskim pozdrowieniem Marcogor Loading ...

Potężna i piękna Świnica przyciąga wzrok zarówno z wysokości Zakopanego, jak i wielu miejsc w Tatrach. Nic dziwnego, że stanowi jeden z najczęściej odwiedzanych przez turystów szczytów po ich polskiej stronie. Prezentujemy opis i zdjęcia szlaku prowadzącego na wierzchołek od Świnickiej położona jest w grani głównej Tatr Wysokich i stanowi pierwszy od zachodu wybitny szczyt wchodzący w ich skład. To w tym miejscu grań „rozdziela się” – od głównego grzbietu odchodzi 9-kilometrowa wschodnia grań Świnicy, biegnąca przez Orlą Perć aż do Wołoszyna. Masyw Świnicy góruje ponad trzema dolinami: Doliną Gąsienicową, Doliną Pięciu Stawów Polskich i Doliną Cichą, a dokładniej jej gónym piętrem – Doliną Walentkową. Posiada dwa wierzchołki: niższy – taternicki (2291 m i wyższy – turystyczny (2301 m rozdzielone Świnicką Szczerbiną Niżnią. Na pierwszy wychodzono już w XVIII wieku w celu dokonywania pomiarów trygonometrycznych, natomiast główny zdobyty został dopiero w 1867 roku przez sławnego przewodnika Macieja Sieczkę. W późniejszych latach stała się popularnym celem wycieczek. Na szczycie stawali Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Julian Marchlewski, Maria Skłodowska-Curie, Stanisław Wyspiański i Włodzimierz wspomniana popularność w połączeniu z dość łatwą dostępnością – szczególnie po wjeździe kolejką na Kasprowy Wierch – sprawiają, że na Świnicę tłumnie udają się turyści nie zdający sobie sprawy z jej potencjalnych niebezpieczeństw. Obecnie na szczyt dostać się można z dwóch stron: od Świnickiej Przełęczy lub od Zawratu. Drugi wariant jest znacznie trudniejszy, wiedzie zboczami o dużej ekspozycji, a przebieg trasy wymaga obycia w poruszaniu się po skalnym terenie. W tym artykule skupimy się na prezentacji szlaku prowadzącego ze Świnickiej Świnicką Przełęcz dotrzeć można czarnym szlakiem biegnącym przez Zieloną Dolinę Gąsienicową lub czerwonym szlakiem od strony Kasprowego Wierchu i przełęczy Liliowe. Świnicka PrzełęczŚwinica – widok ze Świnickiej PrzełęczyW tym miejscu rozpoczynamy właściwe podejście na szczyt Świnicy. Od początku wiedzie ono przez teren typowo skalny, jedynie niewielkie skrawki terenu porastane są przez trawy. Po łatwych schodkach dochodzimy do pierwszych łańcuchów, których w drodze na wierzchołek napotkamy jeszcze mnóstwo. Przy zachowaniu należytej ostrożności, nie powinny one jednak przysporzyć większych problemów. Wkrótce szlak skręca w prawo, trawersując słynny Żleb Blatona, według niektórych najtrudniejsze miejsca na trasie. Nie ma tu większych trudności technicznych, jednak żleb kończy się stromymi urwiskami. Odcinek ten ubezpieczony jest łańcuchami, szczególnie przydatnymi przy śliskim podłożu, np. w przypadku nagłego załamania pogody. Docieramy tu charakterystycznej szczerbiny zwanej „Wrótkami”. Początek szlakuWidok w kierunku Świnickiej PrzełęczyPierwszy łańcuchTrawers Żlebu Blatona„Wrótka”Dalej podchodzimy terenem o dość stałym nachyleniu, ponownie pomagając sobie łańcuchami. Dość szybko zdobywamy wysokość, a dobre urzeźbienie podłoża ułatwia sprawną wspinaczkę. Na zachodzie podziwiamy rozległą Dolinę Cichą i Tatry Zachodnie, wkrótce otwierają się także widoki na otoczenie Doliny Pięciu Stawów Polskich. Widok na Dolinę Cichą i Tatry ZachodniePodejście na ŚwinicęPodejście na ŚwinicęPodejście na ŚwinicęWidok na Dolinę Pięciu Stawów PolskichKamienna ścieżkaW ten sposób zbliżamy się do szczytu Świnicy. W ostatnim odcinku szlak skręca nieco w lewo. Pokazuje się fantastyczna grań Orlej Perci z królującym w niej Kozim Wierchem. Trudniejsze miejsce czeka nas jeszcze tuż pod wierzchołkiem. Jest nim prawie pionowa skałka, do której pokonania potrzebne będzie znalezienie odpowiedniego uchwytu. Może to stanowić pewien problem zwłaszcza dla osób o niższym wzroście. Jeszcze kilka metrów przejścia dość wąską granią i osiągamy szczyt, doskonały punkt widokowy na wszystkie kierunki. Końcówka szlaku, widoczne trudniejsze miejsceWidok na Orlą PerćSzczyt ŚwinicyWidok na taternicki wierzchołek ŚwinicyWejście na Świnicę od Świnickiej Przełęczy jest z pewnością łatwiejsze niż droga od strony Zawratu. Nie jest to jednak trasa dla turystów dopiero zaczynających swoją przygodę z Tatrami, a zwłaszcza dla nieświadomych przebiegu szlaku i potencjalnych zagrożeń osób przedłużających sobie spacer z Kasprowego Wierchu. O czyhających się na Świnicy potencjalnych zagrożeniach najlepiej świadczą statystyki TOPR: w jej rejonie przeprowadzono ok. 120 akcji ratunkowych, a liczba ofiar przekroczyła 40 osób. Dla dobrze przygotowanych turystów stanowić może jednak wspaniały cel wycieczki, ciekawej pod względem przebiegu szlaku i niezwykle atrakcyjnej galeria Świnica Świnicka Przełęcz szczyt

Zadanie 7/23 opisz w zeszycie przedmiotowym trasę wycieczki z kasprowego wierchu do schroniska murowaniec prze… natychmiastowa odpowiedź na twoje pytanie. Opisz w zeszycie przedmiotowym trasę wycieczki z kasprowego wierchu do schroniska murowianiec przez czarny staw gąsienicowy.w opisie uwzględnij kolory szlaków.

Využijte naše nové ceny na fotoobrazy od 27.4.2023. Například fotoobraz z vlastní fotografie 60x40cm nyní jen za 384,- s Dph z původní ceny 696,- s Dph. Fotoobraz z fotobanky Adobe Stock již od 450,-s Dph včetně licence.

Oba szlaki prowadzące na Świnicę obite są łańcuchami. Jeden z nich – ze względu na obryw Niebieskiej Turni – wyłączony jest z ruchu tyrystycznego. Szlak od strony Kasprowego Wierchu wymaga obycia z górami, łańcuchami i ekspozycją. Świnica, choć kusi wielu od strony Kasprowego Wierchu – jest górą niebezpieczną.

Wyjazd kolejką na Kasprowy Wierch. Po dotarciu na szczyt, rozpoczniemy przejście szlakiem graniowym w kierunku Świnicy. Na początku trekking szeroką ścieżką na Suchą Przełęcz (1 950 m n.p.m.), potem dalej przez Beskid (2012 m n.p.m.) na przełęcz Liliowe (1952 m n.p.m.). Stąd, dalej czerwonym szlakiem na Świnicką Przełęcz (2051 FXoV.

x1qzrmpavn.pages.dev/78

x1qzrmpavn.pages.dev/119

x1qzrmpavn.pages.dev/44

x1qzrmpavn.pages.dev/78

x1qzrmpavn.pages.dev/243

x1qzrmpavn.pages.dev/359

x1qzrmpavn.pages.dev/14

x1qzrmpavn.pages.dev/368

x1qzrmpavn.pages.dev/362

wejscie na swinice od kasprowego wierchu